A Modern Songbook – Thomas Enhco (piano) & Stéphane Kerecki (contrabass)

Op 31 maart 2023 kwam de cd A Modern Songbook uit van pianist Thomas Enhco en contrabassis Stéphane Kerecki. Een ambitieuze titel, erkent Enhco. Hij licht het toe: “Alle nummers op de cd zijn songs of covers van songs. Sommige liedjes zijn iconisch en 150 jaar oud, andere recent en onbekend. Ze komen uit alle delen van de wereld, maar ze hebben één ding gemeenschappelijk: een mooie melodie en een paar, niet te veel, akkoorden. Simpel, maar krachtig. En we noemen het modern omdat we voortbouwen op allerlei muzikale culturen en tradities en vervolgens met onze eigen variant komen. Het resultaat kan verrassend zijn, misschien nieuw, maar er zijn altijd referentiepunten. Dat is wat modern in mijn ogen betekent.”

De cd opent met  een prachtige uitvoering van Robert Schumann’s Rêverie, waarin Enhco de jazz weet te vinden en laat voelen. Libera me van de andere klassieke componist op de cd, Gabriel Fauré,  begint met een spannende contrabas van Kerecki. Naast ‘klassiekers’ als Danny Boy en Lean on Me wagen Enhco en Kerecki zich ook aan Natural Woman van Carole King, met daarin een fijne, virtuoze bassolo van Kerecki (maar het blijft het moeilijk om Aretha Franklin te vergeten als je dit nummer hoort). Voor Fields of Gold van Sting lieten beide mannen zich vooral inspireren door de uitvoering van Eva Cassidy. Fijn veel ruimte in de solo van Enhco en wederom een glansrol voor de bas van Kerecki.

Door de uitleg over de titel is het wat begrijpelijker dat de cd ook twee eigen composities bevat: Gary van Kerecki, met een mooie, donkere, filmische sfeer en Halfway to Japan van Enhco, waarin beide musici volledig in hun kracht lijken te komen. De cd sluit af met de Amerikaanse folksong Oh Shanandoah. Niet iedereen zal even enthousiast zijn over alle nummers –  en dat hoeft ook niet – maar dat hier twee topmuzikanten aan het werk zijn, staat buiten kijf. Toch blijft het gissen wat precies de reden is dat nou net deze liedjes de cd haalden. Het lijkt een zoektocht naar individueel bepaald gevoel bij bepaalde nummers. Die gedachte wordt bevestigd als Enhco vertelt hoe de cd tot stand kwam.

“Het begon als twee vrienden die samen tennisten en daarna nog wat muziek maakten voor hun eigen plezier, allemaal heel relaxt. We speelden jazz standards, maar stapten al snel over op songs die we allebei kenden. Na de eerste lockdown waren we zó blij dat we weer konden spelen, dat we ermee doorgingen op de bühne. Dat was in september 2020. Je voelde de blijdschap ook bij het publiek. Het was heel bijzonder. Het ging om vijf of zes concerten, waarbij ik steeds op dezelfde vleugel speelde. Die verhuisde met ons mee. Dat gebeurt eigenlijk nooit en ook dat maakte het heel geschikt voor een live registratie.”

Op A Modern Songbook draait alles om improviseren, om de groove en om het samenspel tussen contrabas en piano. Al mijn cd’s van de laatste jaren waren een mix van klassieke muziek en improvisatie. Dit is mijn eerste echte jazz cd sinds Feathers in 2015. Ik ben er heel blij mee.”

Met dank aan Martin Beekman voor het kritisch beluisteren en recenseren van de cd.

Onder de Honderd 2

Zo kan het ook

Deze keer maak ik het verschil. Met dit interview gaat het gebeuren, let maar op! Het fantastische concert is uitverkocht, mede vanwege mijn topinterview. De artiest vraagt het woord. Hij wil graag iemand bedanken. Ik houd verrast mijn adem in en… Maar zo ging het natuurlijk niet. Het concert was fantastisch, dat wel, en na afloop krijg ik een gezellige hug (wat je ook niet moet onderschatten). Ik vraag wat hij van het artikel vond. Hij zegt: ‘Oh, had ik het moeten lezen? Waarom dan, ik was er toch bij?’. Tja, zo kan het ook.

Onder de Honderd 3

Op naar Pat Metheny

Ik ben eruit. Mijn interview-ik heeft een doel, een echte stip op de horizon. Het is een mooi doel, vind ik zelf. Het allermooiste is wel dat het fantastisch is als ik het haal (hoewel het zweet me uitbreekt bij de gedacht alleen al), maar niet erg als het niet lukt. Het wordt een fijne reis, met veel zijwegen, omleidingen, leerzame ontberingen en tussenstops. Maar ooit kom ik aan tafel met Pat Metheny.

Onder de honderd 1

“Maar jij plaatst ook altijd van die lange verhalen op social media!” Klopt. Ik vind het leuk om mijn verhalen en interviews te delen, en die bevatten vaak meer dan 100 woorden. Onhandig te lezen op je telefoon en bovendien, wie heeft daar nog tijd voor? Maar ik ga natuurlijk niet snoeien in die teksten. Ik heb wat anders bedacht, want ik ben altijd in voor een leuke uitdaging. Ik begin met een nieuwe serie: Onder de Honderd. Minder dan 100 woorden die toch nog ergens over gaan. Zo.